سراي بي دل

عشق از چشمش چو سويم تابش ِ مستانه كرد

اسم ِ او جاري شد و دل ؛ سجده اي جانانه كرد

رفت اما دلبر از کویم ، نمود بر من جفا

بشکست پیمان خود ، من ، ساکن ِ میخانه کرد

حبیب اوجاری

۱۳۹۵.۵.۲۳

از پایه های پل ، فقط خاک و گلش مانده

از رود زاینده ، مسیر باطلش مانده

خون گشته اشک چشم از این جور و تباهی ها

در کنج زندان طی شد و ، این، حاصلش مانده

حبیب اوجاری

۱۳۹۶.۶.۳

امون از اون چشمای تو ؛ وقتیکه میشه تکرار

دیوونه می کنه منو ؛ با این دل ِ گرفتار

به شیطنت ؛ نکن دیگه این همه بازیگوشی

بیا و دست ز لرز ِدل ؛ دیونه ی تو ؛ بردار

حبیب اوجاری

۱۳۹۳.۶.۴

عکسامو مینداختی تو ، خوب و قشنگ

ولی منو تنها گذاشتی ، مَشَنگ!

کاشکی کسی جزمن ، اگه عشقته

نصیب قلبت بشه جایی ، فشنگ

شعری از سر دلگیری

حبیب اوجاری

۱۳۹۶.۶.۱۸